Alia. Persōnae.
Aegidius, Leonardus.
Aegidius: Quō noster Leonardus?
Leonardus: Ad tē ībam.
Ae.: Istud quidem facis īnsolēns. (1)
Le.: Quam ob rem?
Ae.: Quia iam annus est, quod nōs nōn inuīseris. (2)
Le.: Mālo in hanc peccāre partem, ut dēsīderer, quam ut obtundam.
Ae.: Immo bonī amīcī nūlla est apud mē satietās. Immo quō crēbrius ueniēs,
hōc mihī ueniēs grātior.
Le.: Quid interim agitur domī tuae?
Ae.: Multa sānē, quae nōlim.
Le.: Nōn mīror. Sed iamne peperit uxor?
Ae.: Iamdūdum et quidem gemellōs.
Le.: Quid ego audiō?
Ae.: Sīc rēs habet (3): atque illī iam dēnuō tumet uterus.
Le.: Istōc pāctō solet augērī familia.
Ae.: Sed utinam fortūna sīc augēret pecūniam, ut uxor familiam.
Le.: Iamne ēlocāstī fīliam?
Ae.: Nōndum.
Le.: Vidē, nē parum tūtum sit, uirginem tam grandem (4) dētinēre domī.
Quaerendus est gener aliquis.
Ae.: Nihil opus. Iam procī complūrēs illam ambiunt spōnsam.
Le.: Quid igitur superest, nīsī ut ē multīs dēligās, quī tibī maximē sit
accommodus?
Ae.: Omnēs ēiusmodī sunt, ut nesciam, quem cuī praeferam: sed abhorret ā
nuptiīs fīlia.
Le.: Quid aīs*(6)? Atquī, nī fallor, iamdūdum nūbilis est. Iamdūdum est apta
uirō, mātūra coniugiō. Iamprīdem est tempestīua uirō.
Ae.: Quidnī, annum ēgressa iam decimum septimum. Annum iam agēns
ūndēuīgēsimum. Annōs nāta decem et octō.
Le.: Cūr abhorret igitur ā mātrimōniō?
Ae.: Ait, sē uelle Chrīstō nūbere.
Le.: Sānē multās habet ille spōnsās. An malō geniō nūpsit, quae castē uīuit cum
marītō?
Ae.: Mihī quidem nōn uidētur.
Le.: Quis Deus hunc affectum afflāuit fīliae?
Ae.: Nesciō, sed abdūcī ab hōc prōpositō nūllīs ratiōnibus potest.
Le.: Vidē, nē sint incantātōrēs, quī īnstīgent et allectent.
Ae.: Nōuī ego istōs plagiāriōs (5). Sēdulō arceô hoc hominum genus ab
aedibus meīs.
Le.: Quid igitur est in animō? Morem gerēs animō puellae?
Ae.: Equidem obluctābor, quoad licēbit. Nihil nōn experiar, quō mūtem illīus
sententiam. Quod sī pertendet, ut coepit, nōn pūgnābō cum illīus animō,
nē forte uidear θεομαχεῖν, uel potius μοναχομαχεῖν.
Le.: Religiōsē tū quidem loqueris. Sed etiam atque etiam fac explōrēs uirginis
cōnstantiam, nē post factī poeniteat, cum mūtāre nōn erit integrum.
Ae.: Equidem adnītar prō meā uirīlī.
Le.: Quid rērum gerunt fīliī?
Ae.: Nātū maximus iamdūdum marītus est, breuī pater futūrus. Minimum
ablēgāuī Lutetiam. Nam hīc nihil aliud, quam lūdēbat.
Le.: Quid eō?
Ae.: Vt magister nōbīs redeat stultior, quam exierat.
Le.: Bona uerba.
Ae.: Medius iam coepit initiārī sacrīs.
Le.: Precor, ut bene uertat omnibus.
1. Istud rārō (= īnsolēns) facis
2. Quia iam annus est, quod nōs nōn inuīseris. : Cūr Erāmus "inuīseris" scrīpserit nōn intellegō.
3. Sīc rēs habet: dubitō num "sīc rēs sē habet" rēctius sit.
4. uirginem tam grandem = uirginem tantam
5. plagiārius est quī plagit, id est, quī fūrātur. Trānslātīciō sēnsū plagiārius est quī, uerbī grātiā, fīliam ā patre aliēnat.
6. rēctam scānsiōnem hūius uocābulī ignōrō
Ningún comentario:
Publicar un comentario