DE REBVS DOMESTICIS I (cur non uisis? Non licuit per occupationem)

Alia

Syrus, Getā.

 
Syrus: Optō tibī multam fēlīcitātem.
 
Getā: Et ego tibī condūplicātum optō, quicquid optās mihī.
 
Sy.: Quid agis reī?
 
Ge.: Cōnfābulor.
 
Sy.: Quid? Cōnfābulāre sōlus?
 
Ge.: Vt uidēs.
 
Sy.: Fortasse tēcum. Proinde tibī uidendum, ut cum homine probō fābulēris.
 
Ge.: Immo cum lepidissimō congerrōne fābulor.
 
Sy.: Quō?
 
Ge.: Âpulēiō.
 
Sy.: Istud quidem nunquam nōn facis. Sed amant alterna Camoenae. 
         Tū perpetuō studēs.

Ge.: Nōn est ūlla studiōrum satietās.
 
Sy.: Vērum, sed est tamen modus quīdam. Nōn omittenda quidem sunt studia, 
       sed tamen intermittenda nōnnunquam. Nōn abīcienda sunt, sed relaxanda. 
       Nihil suāue, quod perpetuum. Voluptātēs commendat rārior ūsus. Tū nihil 
       aliud quam studēs. Perpetuō studēs. Continenter incumbis litterīs. 
       Indēsinenter inhaerēs chartīs. Studēs noctēs ac diēs. Nunquam nōn 
       studēs. Assiduus es in studiō. Iūgiter intentus es librīs. Nūllum facis 
       studendī fīnem, neque modum. Nūllam studiīs tuīs requiem intermiscēs.    
       Nunquam studendī labōrem nec intermittis, nec remittis.
 
Ge.: Age, tuō mōre facis. Rīdēs mē, ut solēs. Nunc lūdis tū quidem mē. Salsē 
       mē rīdēs. Satyricum agis. Nāsō mē suspendis aduncō. Nōn mē fallit tuum 
       scōmma(1). Nunc plānē iocō mēcum agis. Sum tibī rīsuī. Rīdeor abs tē. Prō 
       dēlectāmentō mē habēs. Nunc mē lūdōs dēliciāsque facis. Eādem operā 
       assue mihī auriculās asinī. Ipsī cōdicēs puluere sitūque obductī(2) 
       loquuntur quam sim immodicus in studiō.
 
Sy.: Ēmoriar, nī loquor ex animō. Dispeream, sī quid fingō. Nē uīuam sī quid 
       simulō. Loquor id, quod sentiō. Quod rēs est, dīcō. Sēriō loquor. Ex animō 
       loquor. Nōn secus sentiō quam loquor. 

(Cūr nōn uīsis?)

Geta: Quid causae est, quod tam diū nōs nōn inuīseris? Quid reī est, quod nōs 
          tam rārō uīsis? Quid accīdit quod tantō tempore nōs nōn adieris? Quārē 
          tam rārus es salūtātor? Quid sibī uult, quod nōs tam diū nōn conuēneris? 
          Quid obstitit, quō minus uīsās nōs frequentius? Quid impedīmentō fuit, 
          quō minus iam diū fēceris nōbīs tuī uidendī cōpiam? 

(Nōn licuit per occupātiōnem)

Sy.: Nōn licuit per ōtium. Voluī quidem, at nōn licuit mihī per mea negōtia. 
       Hāctenus nōn sinēbant negōtia, ut tē uīserem. Nōn patiēbantur undae 
       negōtiōrum, quibus inuoluēbar, ut tē salūtārem. Occupātior fuī, quam ut 
       potuerim. Tam uariīs distringēbar cūrīs, ut mihī nōn fuerit līberum adīre tē: 
       uix ipsī mihī fuit cōpia meī, sīc mē tōtum molesta quaedam negōtia 
       possidēbant. Negōtiīs meīs imputābis, nōn mihī. Nōn dēfuit uoluntās, sed 
       uetuit necessitās. Hāctenus nōn uacāuit. Hāctenus nōn contigit ōtium. 
       Hāctenus nōn fuit uacuum. Nōn licuit per ualētūdinem. Nōn licuit per 
       tempestātem.

Ge.: Equidem accipiō tuam excūsātiōnem, sed hāc lēge, nē saepius ūtāris. 
       Excūsātiō tua iūstior est, quam uellem, sī quidem ualētūdō fuit in causā. 
       Hāc lēge mihī pūrgātus eris, sī, quod cessātum est, officiō sarciās: sī 
       superiōrem cessātiōnem crēbrā uīsitātiōne pēnsēs.
 
Sy.: Tū nihil morāris istīusmodi officia nimium uulgāria. Amīcitia nostra firmior 
       est, quam ut sit officiīs istīs uulgāribus alenda. Satis crēbrō uīsit, quī 
       cōnstanter amat.
 
Ge.: Male sit istīs cūrīs, quae tē nōbīs adimunt. Quid imprecer istīs negōtiīs, 
       quae tālem amīcum nōbīs inuident? Pessimē sit istī febrī, quae nōs tam 
       grauī dēsīderiō torsit tuī. Male pereat ista febris, tē quidem incolumī.

1. scomma : conuicium, maledictum 
2. puluere sitūque obductī : puluere et plantis minimis operti.

PERCONTANDI II

Alia. Persōnae.

Mopsus, Dromō.

Mopsus: Quid fit? Quid agitur, Dromō?

Dromō: Sedētur.

Mo.: Videō. Sed quōmodo sē rēs habent tuae?

Dr.: Vt solent iīs quibus superī sunt parum propitiī.

Mo.: Istuc ōminis āuertat Deus. Quid agis?

Dr.: Equidem ōtium agō. Id quod uidēs, nīmīrum nihil.

Mo.: Praestat ōtiōsum esse, quam nihil agere. Ego tē fortassis occupātum sēriīs 
           negōtiīs interpellō.

Dr.: Immo maximē uacuum. Iam enim mē cēperat ōtiī taedium et congerrōnem 
      dēsīderābam.

Mo.: Fortassis impediō, interrumpō, interturbō tua negōtia.

Dr.: Immo taedium ōtiī discutis.

Mo.: Dā ueniam, sī tē parum in tempore interpellāuī.

Dr.: Immo ipsō in tempore aduenīs. Opportūnē tē hūc attulistī. Optātus ades.  
          Interuentus tuus est mihī uehementer grātus.

Mo.: Fortassis aliquid sēriae reī inter uōs agitur, cuī nōlim esse impedīmentō.

Dr.: Immo lupus, quod aiunt, ades in fābulā. Nam dē tē sermō erat.

Mo.: Facile crēdiderim: nam mihī hūc uenientī mīrē tinniēbat auris.

Dr.: Vtra?

Mo.: Laeua. Vnde cōniciō, nihil magnificē dē mē fuisse praedicātum.

Dr.: Immo nihil nōn honōrificum.

Mo.: Vānum igitur fuerit oportet. Sed quid est bonae reī?

Dr.: Aiunt, tē uēnātōrem esse factum.

Mo.: Immo iam intrā cassēs meōs est praeda, quam uēnābar.

Dr.: Quaenam?

Mo.: Lepida puella, quam perendiē ductūrus sum: uōsque ōrō ut meās nuptiās  
       uestrā praesentiā dīgnēminī honestāre.

Dr.: Quaenam est spōnsa?

Mo.: Aloisia, Chremētis fīlia.

Dr.: Ēgregium spectātōrem fōrmārum! Tuīs oculīs adlubuit illa, nigrō capillitiō, 
       sīmīs nāribus, ōre praelargō, uentre prōminulō?

Mo.: Dēsinite. Mihī eam dūxī, nōn uōbīs. Nōn sat est, quod suō rēgī pulchra  
        est rēgīna? Ita dēmum mihī illa placēbit, sī uōbīs nōn admodum placeat. 

PERCONTANDI I

Alia. Persōnae.

Aegidius, Leonardus.

Aegidius: Quō noster Leonardus?

Leonardus: Ad tē ībam.

Ae.: Istud quidem facis īnsolēns. (1)

Le.: Quam ob rem?

Ae.: Quia iam annus est, quod nōs nōn inuīseris. (2)

Le.: Mālo in hanc peccāre partem, ut dēsīderer, quam ut obtundam.

Ae.: Immo bonī amīcī nūlla est apud mē satietās. Immo quō crēbrius ueniēs, 
        hōc mihī ueniēs grātior.

Le.: Quid interim agitur domī tuae?

Ae.: Multa sānē, quae nōlim.

Le.: Nōn mīror. Sed iamne peperit uxor?

Ae.: Iamdūdum et quidem gemellōs.

Le.: Quid ego audiō?

Ae.: Sīc rēs habet (3): atque illī iam dēnuō tumet uterus.

Le.: Istōc pāctō solet augērī familia.

Ae.: Sed utinam fortūna sīc augēret pecūniam, ut uxor familiam.

Le.: Iamne ēlocāstī fīliam?

Ae.: Nōndum.

Le.: Vidē, nē parum tūtum sit, uirginem tam grandem (4) dētinēre domī. 
       Quaerendus est gener aliquis.

Ae.: Nihil opus. Iam procī complūrēs illam ambiunt spōnsam.

Le.: Quid igitur superest, nīsī ut ē multīs dēligās, quī tibī maximē sit 
       accommodus?

Ae.: Omnēs ēiusmodī sunt, ut nesciam, quem cuī praeferam: sed abhorret ā 
       nuptiīs fīlia.

Le.: Quid aīs*(6)? Atquī, nī fallor, iamdūdum nūbilis est. Iamdūdum est apta 
       uirō, mātūra coniugiō. Iamprīdem est tempestīua uirō.

Ae.: Quidnī, annum ēgressa iam decimum septimum. Annum iam agēns 
        ūndēuīgēsimum. Annōs nāta decem et octō.

Le.: Cūr abhorret igitur ā mātrimōniō?

Ae.: Ait, sē uelle Chrīstō nūbere.

Le.: Sānē multās habet ille spōnsās. An malō geniō nūpsit, quae castē uīuit cum
       marītō?

Ae.: Mihī quidem nōn uidētur.

Le.: Quis Deus hunc affectum afflāuit fīliae?

Ae.: Nesciō, sed abdūcī ab hōc prōpositō nūllīs ratiōnibus potest.

Le.: Vidē, nē sint incantātōrēs, quī īnstīgent et allectent.

Ae.: Nōuī ego istōs plagiāriōs (5). Sēdulō arceô hoc hominum genus ab 
       aedibus meīs.

Le.: Quid igitur est in animō? Morem gerēs animō puellae?

Ae.: Equidem obluctābor, quoad licēbit. Nihil nōn experiar, quō mūtem illīus 
       sententiam. Quod sī pertendet, ut coepit, nōn pūgnābō cum illīus animō, 
       nē forte uidear θεομαχεῖν, uel potius μοναχομαχεῖν.

Le.: Religiōsē tū quidem loqueris. Sed etiam atque etiam fac explōrēs uirginis 
       cōnstantiam, nē post factī poeniteat, cum mūtāre nōn erit integrum.

Ae.: Equidem adnītar prō meā uirīlī.

Le.: Quid rērum gerunt fīliī?

Ae.: Nātū maximus iamdūdum marītus est, breuī pater futūrus. Minimum 
       ablēgāuī Lutetiam. Nam hīc nihil aliud, quam lūdēbat.

Le.: Quid eō?

Ae.: Vt magister nōbīs redeat stultior, quam exierat.

Le.: Bona uerba.

Ae.: Medius iam coepit initiārī sacrīs.

Le.: Precor, ut bene uertat omnibus.



1. Istud rārō (= īnsolēns) facis
2. Quia iam annus est, quod nōs nōn inuīseris. : Cūr Erāmus "inuīseris" scrīpserit nōn intellegō.
3. Sīc rēs habet: dubitō num "sīc rēs sē habet" rēctius sit.
4. uirginem tam grandem = uirginem tantam
5. plagiārius est quī plagit, id est, quī fūrātur. Trānslātīciō sēnsū plagiārius est quī, uerbī grātiā, fīliam ā patre aliēnat. 
6. rēctam scānsiōnem hūius uocābulī ignōrō 

DOMESTICA CONFABVLATIO I

Domestica cōnfābulātiō

Persōnae: Petrus, Mida puer, Iodocus.

Petrus: Heus, heus puer! Nēmōn' hūc prōdit?

Mida: Hic, opīnor, effringet forēs. Familiārem oportet esse.  [Haec secum 
          loquitur]
         Ō lepidum caput! Quid adfers, mī Petre?

Pe.: Mē ipsum.

Mi.: Nae(1) tū rem haud magnī pretiī hūc attulistī.

Pe.: Atquī magnō cōnstitī patrī meō.

Mi.: Crēdô plūris(2) quam reuendī possīs.

Pe.: Cēterum, Iodocus estne domī?

Mi.: Incertus sum, sed uīsam.

Pe.: Quīn tū potius abī et rogā ipsum an uelit nunc esse domī.

Mi.: Abī tū potius, sīsque tibī ipsī Mercurius.

Pe.: Heus Iodoce, num es domī?

Iodocus: Nōn sum.

Pe.: Impudēns, nōn ego audiō tē loquentem?

Io.: Immō tū impudentior. Nūper ancillae tuae crēdidī, tē nōn esse domī, et
      tū nōn crēdis mihī ipsī?

Pe.: Aequum dīcis, pār pārī relātum.

Io.: Equidem ut nōn omnibus dormiō, ita nōn omnibus sum domī. Tibī 
      posthāc semper erō.

Pe.: Sed tū mihī uidēre cōchleae uītam agere.

Io.: Quī sīc?

Pe.: Quia perpetuō domī latitās, nec usquam prōrēpis. Nōn secus atque
       claudus sūtor, iūgiter(5) domī dēsidēs (6). Tū tibī domī situm contrahis (7).

Io.: Est quod agam domī; foris nihil est negōtiī; et sī quid esset, tamen hoc
      caelum mē diēs aliquot ā pūblicō cohibuisset.

Pe.: At nunc sūdum (8) est, et inuītat ad deambulandum. Vidē ut blandītur (9).

Io.: Sī prōdeambulāre lubet, nōn recūsō.
 
Pe.: Plānē uidētur hōc ūtendum caelō.

Io.: Ascīscendus est ūnus aut alter congerrō.

Pe.: Fīet, modo dīcās, quōs uelīs.

Io.: Quid sī Hugōnem? (11)

Pe.: Haud multum interest inter Hogōnem et nūgōnem.

Io.: Age, placet.

Pe.: Quid sī Alardum?

Io.: Homō minimē mūtus est. Quod auribus dīminūtum est, linguā pēnsat.

Pe.: Sī uidētur, Naeuium adiungēmus.

Io.: Sī quidem dabitur illīus cōpia, numquam erit fābulārum inopia. Placent   
      confābulōnes (10); superest, ut locum dispiciās amoenum.

Pe.: Ego uerō tibī locum ostendam, ubī nec nemoris umbram, nec prātōrum 
       smaragdinum uirōrem, nec fontium uīuās scatebrās dēsīderābis. Dīcēs 
       dīgnam Mūsīs sēdem.

Io: Magnificē pollicēris.

Pe.: Nimium affīxus es librīs. Immodicō studiō tē ipsum mācerās.

Io.: Mālim studiō mācrēscere quam amōre.

Pe.: At nōn ideō uīuimus, ut studeāmus; sed ideō studēmus, ut suāuiter 
       uīuāmus.

Io.: Mihī uerō uel immorī chartīs dulce est.

Pe.: Equidem immorārī probō, immorī nōn probō. Ecquid uoluptātī fuit haec 
       deambulātiō?

Io.: Mē quidem uehementer oblectāuit.



Notulae

1. Nae = Nē = certē
2. crēdō tē plūris pretiī cōnstāre
5. iūgiter : semper, pertetuō
6. dēsidēs = sedēs
7. Tū domum tuam tēcum portās.
8. Sūdum = serēnus
9. Caelum blandītur = caelum est placidum, sōl lūcet et in caelō nūbēs nōn  
    sunt.  
10. confābulō, -ōnis : hoc uocābulum in aetāte Rōmānā nōn inuenītur
11. Hugo, Hugonis nōn est nōmen Rōmānum. Sed dē uerbīs quae sequuntur
     coniectāre possumus Hugō, Hugōnis. 

PERCONTANDI REDVCEM

Alia
Persōnae: Claudius et Balbus.

Claudius: Grātulor tibī reducī, Balbe.

Balbus: Et ego tibī superstitī, Claudī.

Cl.: Grātulor tibī in patriam reuersō.

Ba.: Immo grātulāre magis ē Galliā profugō.

Cl.: Quid ita?

Ba.: Quia illinc bellīs feruent omnia.

Cl.: Quid Mūsīs cum Marte?(5)

Ba.: Atquī illīc nē Mūsīs quidem parcitur.

Cl.: Tū igitur fēlīciter ēlāpsus est.

Ba.: At nōn sine perīculō.

Cl.: Tōtus alius nōbīs redīstī.

Ba.: Quī sīc?

Cl.: Ex Hollandō uersus es in Gallum.

Ba.: Quid? An cāpus(1) eram, cum hinc abīrem?

Cl.: Vestis indicat tē mūtātum ex Batāuō in Gallum.

Ba.: Hanc metamorphōsin mālim, quam in gallīnam. Sed ut cuculla nōn facit
       monachum, ita nec uestis Gallum.

Cl.: Iamne callēs Gallicē?

Ba.: Sīc satis.

Cl.: Quō pāctō didicistī?

Ba.: Magistrīs haudquāquam (3) mūtīs. [=3. nullo modo

Cl.: Quibus?

Ba.: Mulierculīs, quōuīs turture loquāciōribus.

Cl.: In tālī lūdō facile discimus loquī. Sonāsne probē sermōnem Gallicum?

Ba.: Immō et Latīnum sonō Gallicē.

Cl.: Numquam igitur scrībēs bona carmina.

Ba.: Cūr ita?

Cl.: Quia periit tibī syllabārum quantitās.

Ba.: Mihī satis est quālitās.

Cl.: Quid? Estne Lutetia immūnis ā pestilentiā? (6)

Ba.: Nōn est, sed perpetua nōn est: aliquando remittit sēsē, mox recrūdēscit;
       nōnnunquam intermittitur, deinde recipit sēsē.

Cl.: Nōn sat erat malōrum, ubī bellum est?

Ba.: Erat, nisi secus esset uīsum superīs.

Cl.: Annōnae cāritātem istīc esse oportet.

Ba.: Immō pēnūriam. Omnium rērum illīc inopia est, praeterquam scelerātōrum
       mīlitum. Bonōrum uirōrum illīc est mīra uīlitās.

Cl.: Quid accidit Gallīs, ut bellum suscipiant cum aquilā(4)?

Ba.: Quia mouet illōs exemplum scarabaeī, quī nōn cessit aquilae. In bellō nēmō
       sibī nōn uidētur Herculēs.

Cl.: Nōn tē remorābor diūtius. Alias lātius nūgābimur, cum erit utrīque
      commodum. Nunc aliō mē uocant negōtiola quaedam.


1. cāpus = cāpō, cāpōnis : gallus castrātus
3. haudquāquam = nūllō modō modo
4. Id est, cum Caesare Rōmānōrum, cūius īnsīgne est aquila.
5. Quid Mūsīs est cum Marte?
6. Nunc Claudius argūmentum mūtat. 

BENE PRECANDI FORMVLAE III (Auspicanti quippiam)

Auspicanti quippiam

- Sit felix et faustum rei publicae.

- Bono sit omnibus, quod instituis.

- Bene uertat quod agis.

- Bene fortunet Deus tuos labores.

- Faueant superi tuis conatibus.

- Quaeso, ut quod instituisti, superis bene fortunantibus, feliciter absoluas.

- Bene fortunet Christus Optimus Maximus quod in manibus est.

- Feliciter cedat, quod instituisti.

- Feliciter exeat, quod aggressus es.

- Rem sanctam aggressus es, precor ut felix sit exitus ac prosperum numen 

adspiret pulcherrimis coeptis.

- Christus bene coepta secundet.

-Prospere succedat, quod auspicatus es.

-Deum Optimum Maximumque precor ut istud consilium quam est honestum, 

tam sit et felix.

-Bonis auibus coepta res, melioribus exeat.

-Precor ut bonis auibus Italiam adeas, melioribus redeas.

-Opto tibi felicem cursum et recursum feliciorem.

-Faxit Deus, ut itinere hoc feliciter peracto, breui tibi prosperum reditum 

gratulemur.

- Contingat tibi feliciter et nauigare et renauigare.

- Sit iter laetum, reditus laetior.

- Vtinam ista profectio tibi succedat ex animi tui sententia.

- Vtinam tibi tam iucunda sit ista profectio, quam nobis erit interim molestum 

tui desiderium.

- Bonis auspiciis soluas ancoram.

- Precor ut ex utriusque uotis succedat hoc iter.

- Precor ut hic contractus commodo bonoque sit utriusque.

- Precor ut hoc matrimonium uoluptati sit omnibus nobis.

- Sóspitet te Iesus Optimus Maximus.

- Superi propitii te nobis incolumem restituant.

- Seruet Deus animae dimidium meae.

- Opto tibi reditum incolumem.

- Precor ut hic annus tibi laetis auspiciis ineat, laetioribus procedat, 

laetissimis exeat, ac saepius recurrat semper felicior.

- (Resp.) At ego uicissim tibi multa saecula felicissima precor, ne tu gratis 

sis nobis bene precatus.

- Precor ut hic dies tibi candidus illuxerit.

- Precor ut hic sol tibi felix surrexerit.

- (Resp.) Tantundem tibi reprecor.

- Sit felix exortus huius diei et sit utrique nostrum prosperrimus.

- Opto tibi noctem prosperam, pater.

- Precor tibi noctem placidam.

- Contingat tibi felix somnus.

- Det Deus placidam quietem.

- Det somnum absque somniis.

- Faxit Deus, ut aut placide dormias, aut feliciter somnias.

- Sit tibi fausta nox.

- (Resp.) At ego tibi, quando gaudere soles lucro, pro una fausta 

mille precor faustissimas.

BENE PRECANDI FORMVLAE III (Sternutanti)

Sternutanti

- Sit faustum ac felix.

 

- Seruet te Deus.

- Sit salutiferum.

- Bene uertat Deus.

BENE PRECANDI FORMVLAE II (Conuiuis)

Conuîuis

- Sit felix conuiuium.

- Bene sit uniuerso coetui.

- Precor omnia laeta uobis omnibus.

- Deus bene fortunet uestrum conuiuium.

BENE PRECANDI FORMVLAE I (Grauidae)

Bene precandi formulae. Et bene precari salutationis genus est. Grauidae - Faxit Deus ut feliciter parias: ut maritum pulchra prole facias parentem. - Faxit illa uirgo mater, ut feliciter fias mater. - Precor ut hic tumor uteri feliciter subsîdat. - Velint Superi, ut non maiore molestia elabatur, quam illapsum est,  quidquid est hoc oneris, quod gestas. - Donet tibi Deus felix puerperium.

SALVTANDI FORMVLAE IV (alia forma)

Alia fōrma.
 

- Saluus sīs Crītō.

- Bene tibī sit uir optime.

     -(Resp.) Et tibī melius. 

- Pax tibī frāter (chrīstiāna salūtātiō est, ā Iūdaeīs prōfecta, neque tamen 

repudianda, similis est: 

           - Bona uīta.
 

- Auē praeceptor.
      - (Resp.) Equidem mālim habēre, quam auēre.
 

- χαῖρε
        -(Resp.) Mementō tē Basilēae esse, nōn Athēnīs.
        -(Resp.) Cūr tū igitur audēs Rōmāne loquī, cum Rōmae nōn sīs?

SALVTANDI FORMVLAE III (In tertia persona)

In tertia persona - Sapidus Erasmo suo salutem dicit. - Sapidus Beatum suum plurima salute impertit.

PROLEGOMENA

Hanc in pāgellam Colloquia Familiāria ab Erasmō scrīpta paulātim impōnere intendō, ā ueteribus ēditiōnibus dēprōmpta. Scopus meus est ea colloquia sīc praebēre ut facilia lēctū omnibus sint. Nam multīs in ēditiōnibus quae nunc in illā rēte quae omnium gentium dīcitur exstant, difficilia lēctū sint, aut magnitūdinis et figūrae litterātum causā, aut propter uersūs arctissime coniūnctōs. 

In cōnsiliīs quoque mihī est auxilia ad nōtitiam Erasmi et operum ēius augendam idōnea praebēre. Itaque, ecce pellicula dē dissertātiōne ab Terence Tunberg habitā Nouī Eborācī nūperrimē.

SALVTANDI FORMVLAE II (Honoris gratia aut secus)

Honoris gratia aut secus

- Salue, ere.

- Ohe, salue tu quoque bone uir.

- Salue uir ornatissime, clarissime.

- Salue etiam atque etiam litterarum decus.

- Salue plurimum amicorum optime.

- Salue mi Maecenas

- Salue patrone singularis.

- Salue uir spectatissime.

- Salue unicum huius aetatis ornamentum.

- Salue Germaniae delicium.

- Saluete quotquot estis una salute omnes.

- Saluete belli homunculi.

- Salue congerro lepidissime.

- Salue uini pernicies.

- (Resp.) Salue et tu gurges, helluoque placentarum.

- Salue multum uirtutis omnis antistes.

- (Resp.) Salue tantundem totius probitatis exemplar.

- Salue anicula annos nata quindecim.

- (Resp.) Salue puella annorum octoginta.

- Bene sit tibi cum tuo caluitio.

- (Resp.) Bene tibi cum lacero naso.

- Saluete pariter omnes.
- (Vt salutaris, ita resalutaberis. Si male dixeris, peius audies).

- Salue iterum atque iterum.

- (Resp.) Et tu salue perpetuum.

- Salue plus milliens.

- (Resp.) Equidem malim saluere semel.

- Salue quantum uis.

- (Resp.) Et tu quantum mereris.

- Saluere te iubeo.

- Quid si nolim? Equidem aegrotare malim, quam tua salute saluere.

- Salua sit tua: ([hae formulae] magis uulgo recepta sunt, quam probata doctis)

- Sanctitas

- Amplitudo

- Celsitudo

- Maiestas

- Beatitudo

- Sublimitas